Lancashire Heeler

Lancashire Heeler

Oorspronkelijk doel

Veedrijver.

Beknopte geschiedenis

De Lancashire Heeler is al decennia lang bekend in Lancashire, de streek iets ten noorden van Liverpool en Manchester. In oude documenten komen we ook nog de naam Ormskirk Heeler (naar een plaats in Lancashire) tegen. Waarschijnlijk is dat een dergelijk type hond al in de 19e eeuw werkte met vooral koeien. Het is aannemelijk dat de Welsh Corgi Cardigan heeft bijgedragen aan het uiterlijk van de Lancashire Heeler, maar ook de Manchester terriër wordt in dit verband genoemd. De Lancashire Heeler werd gebruikt om koeien te drijven, ook bijvoorbeeld van de havens naar de slachterijen. Daaraan dankt de Lancashire Heeler zijn bijnaam “Butcher’s dog”. De manier van drijven bestond eruit dat de Heeler naar de hakken van de koeien beet en dan wegdook. In de volksmond werd hij dan ook een “nip ’n duck dog” genoemd. Met de opkomst van de treintransporten verdween de Lancashire Heeler naar de boerderijen, waar hij zich nuttig maakte met het vangen en doden van klein ongedierte zoals ratten en muizen.
In de jaren ’60 van de vorige eeuw begonnen enkele mensen zich voor het ras te interesseren en dat leidde ertoe dat het ras in 1981 door de Kennel Club als “Pedigree Dog” werd geaccepteerd. In 1984 werden de stamboeken gesloten en konden er geen ongeregistreerde honden meer in de populatie worden opgenomen.
Hoewel het ras nog steeds relatief onbekend is buiten Lancashire, wonen ook in andere streken van Engeland belangrijke aantallen Lancashire Heelers. Buiten Engeland zijn er intussen belangrijke populaties in Scandinavië.

Vroeger	Nu
Charles van den Eycken “Black and Tan Terrier”	Foto: Hannie Warendorf

Huidig uiterlijk

De Lancashire Heeler is een functionele hond. De maat is belangrijk om vee te kunnen drijven zonder al te veel klappen op te vangen. De ogen zijn amandelvormig, omdat een rond, uitstekend oog gevoelig zou zijn voor verwonding door de hoef van een koe. Donkere ogen hebben de voorkeur.
Een sterke kaak is nodig en een correct schaargebit is vereist, waarbij onder- of overbeet worden ontmoedigd. Een matige neklengte is vereist zodat de hond zijn hoofd kan draaien om in de hielen te bijten. M.b.t. de voeten zijn we niet op zoek naar een rechte voorkant van het terriërtype met voeten die op de tenen staan, die flexibel moet zijn zodat de hond erin kan strekken en snel kan wegdraaien bij het bijten van de hielen van vee, bijnaam van ‘nip and duck’ hond. De bovenbelijning moet vlak zijn, met een goede ribwelving en het lichaam goed aangesloten, met voldoende ruglengte om de hond te laten draaien, maar niet zo lang dat er zwakte ontstaat. De sterke achterhand geeft de Lancashire Heeler de kracht om te stuwen en de vereiste druk uit te oefenen op de hielen van de koe en daarom zijn goed gehoekte knieën en lage hakken vereist, met parallelle achterbenen zowel in beweging als in stand van achteren gezien.

Huidig gedrag

Om met groot vee te werken is moed nodig, en nu de Heeler niet veel meer met groot vee werkt, moeten we er voor waken dat deze eigenschap niet verloren gaat. Het temperament van de Heelers is wel milder dan vroeger, maar dat mag de moed niet beïnvloeden.

Gezondheid *1

Zoals bij ieder levend wezen komen er bij de hond ziektes voor, de rasvereniging controleerd de fokdieren op: DNA-test PLL (verplicht), DNA-test CEA (sterk aanbevolen) Geldige ECVO test voor het fokken.

Overig / Aandachtspunten

—

Bron

• Fédération Cynologique Internationale (FCI)
• Raad van Beheer (RvB)
• Graaf van Bylandt
• Hondenwereld
• Rasvereniging
• Diverse kenners van het ras